آیه 19 سوره مزمل

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‌ رَبِّهِ سَبِيلاً «19»

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ: بدرستى كه اين آيات ناطقه به مواعيد شديده، پند و عبرتى است، فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ: پس هر كه خواهد از مكلفان فراگيرد به وسيله اين مواعظ، إِلى‌ رَبِّهِ سَبِيلًا: به قرب پروردگار خود راهى، يعنى سلوك نمايند به تقوى و خشيت كه موصل است به تقرب الهى.

بيان: آيه دال است بر آنكه افعال بندگان به اختيار آنها است، اگر بخواهند طريق ايمان را فرا گيرند و به ثواب و سعادت ابدى نائل گردند.

وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلاً «11» إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالاً وَ جَحِيماً «12» وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً «13» يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلاً «14» إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِلى‌ فِرْعَوْنَ رَسُولاً «15»

فَعَصى‌ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلاً «16» فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً «17» السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً «18» إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‌ رَبِّهِ سَبِيلاً «19»

ترجمه‌

و واگذار مرا با تكذيب كنندگان كه صاحبان نعمتند و مهلت ده آنها را اندكى‌

همانا نزد ما است غلهاى گران و آتش سوزان‌

و خوراك گلوگير و عذابى دردناك‌

روزى كه بلرزه در آيد زمين و كوهها و بگردد كوهها تلهاى ريگ پراكنده‌

همانا ما فرستاديم بسوى شما پيغمبرى را گواه بر شما همچنان كه فرستاديم بسوى فرعون پيغمبرى‌

پس نافرمانى كرد فرعون آن پيغمبر را پس گرفتيم او را گرفتنى سخت‌

پس چگونه پرهيز ميكنيد اگر كافر باشيد در روز كه ميگرداند كودكانر پيران‌

آسمان شكافته شود در آن ميباشد وعده او انجام شده‌

همانا اين پندى است پس هر كه بخواهد ميگيرد بسوى پروردگارش راهى.

تفسير

در آيه سابقه خداوند دستور فرمود به پيغمبر خود كه از كفّار

جلد 5 صفحه 295

دورى كند بخوبى و در اين آيات ميفرمايد آنها را كه تكذيب نمودند تو را و وصيّت را با آنكه صاحب مال و نعمت دنيوى هستند بمن واگذار نما تا بمجازات اعمالشان برسانم و چند روزى بآنها مهلت ده تا موعد جزاى آنها بفتوحات اسلامى در دنيا برسد و در آخرت براى آنها نزد ما غلهاى گران و امواج آتش سوزان جهنّم و خوراك گلو گير آن مانند زقّوم و ضريع كه در نهايت تلخى و عفونت و خشونت است و عذاب دردناك آن آماده و مهيّا است در روز كه زمين بلرزه در آيد يا خسف شود چنانچه قمّى ره فرموده و كوهها نيز متزلزل و از جا كنده و نرم و مبدّل شود بشن و ريگ فراوانى كه بريزش پائين از بالا سرازير گردد اكنون ما نزد شما پيغمبرى فرستاديم كه گواه بر اعمال شما باشد نزد خدا روز قيامت چنانچه فرستاديم نزد فرعون پادشاه مصر پيغمبرى را كه همه ميدانيد و ميشناسيد او را كه موسى بن عمران بوده و محتاج بذكر نيست پس فرعون اطاعت او امر او را ننمود و ما گرفتيم او را بگناهش گرفتن سخت ناگوارى كه در تواريخ ذكر شده و در قرآن مكرّر گوشزد گرديده است كه با عساكرش بنحو عجيبى غرق شدند و شما بايد از آن عبرت گيريد و بترسيد از آنكه خداوند شما را هم در دنيا مانند آنها بگناهتان بگيرد و مجازات فرمايد و اگر مؤاخذه دنيوى ما از اين قبيل باشد پس چگونه خود را حفظ ميكنيد و ميپرهيزيد شما در صورت بقاء بر كفر از عذاب و هول روز كه كودكان را پير ميكند وقتى كه ميشنوند صيحه آسمانيرا و در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين عذابها مأمون باشد براى خودش راهى بسوى پروردگارش باز كند و هيچ راهى بهتر از راه قبول اسلام و ولايت مولاى متّقيان نيست بايد آنرا اخذ نمود و در دنيا و آخرت مأمون بود و ضمير بارز در منفطر به راجع است ظاهرا بيوم و باء بمعناى في يا براى سببيّت است و اخبار از سماء بمنفطر باعتبار جواز تذكير و تأنيث است در آن و ولدان جمع وليد بمعناى كودك و شيب بكسر شين ظاهرا جمع اشيب بمعنى سپيد مو و پير است.

جلد 5 صفحه 296

إِن‌َّ هذِه‌ِ تَذكِرَةٌ فَمَن‌ شاءَ اتَّخَذَ إِلي‌ رَبِّه‌ِ سَبِيلاً «19»

بدرستي‌ ‌که‌ اينها ‌براي‌ تذكر ‌است‌ ‌پس‌ كسي‌ ‌که‌ بخواهد راهي‌ بخداي‌ ‌خود‌ و پروردگار ‌خود‌ پيدا كند ‌آن‌ راه‌ ‌را‌ اتخاذ كند.

إِن‌َّ هذِه‌ِ تَذكِرَةٌ انسان‌ ‌که‌ غرق‌ دنيا شد غفلت‌ ‌او‌ ‌را‌ فرا ميگيرد و ابدا بفكر مضار و گرفتاري‌هايي‌ ‌که‌ ‌در‌ اثر ‌اينکه‌ اعمال‌ و كردار هست‌ نيست‌ بايد ‌او‌ ‌را‌ متنبه‌ كرد ‌که‌ ‌از‌ خواب‌ غفلت‌ بيدار شود و بعواقب‌ امور مطلع‌ شود ‌که‌ گفتند: مرد آخر ‌بين‌ مبارك‌ بنده‌اي‌ ‌است‌. بعينه‌ مثل‌ اهل‌ دنيا مثل‌ اطفالي‌ ‌است‌ ‌که‌ نميداند ‌در‌ بازيگري‌ چه‌ پيشامدهايي‌ دارد ولي‌ هيهات‌ ‌که‌ باين‌ آيات‌ ‌از‌ غفلت‌ بيرون‌ آيد مگر قليلي‌ ‌که‌ تنبه‌ پيدا كنند لذا ميفرمايد:

فَمَن‌ شاءَ اتَّخَذَ إِلي‌ رَبِّه‌ِ سَبِيلًا دست‌ ‌از‌ سبل‌ شيطاني‌ بردارد و بصراط مستقيم‌ الهي‌ سير كند ‌که‌ ميفرمايد: أَن‌َّ هذا صِراطِي‌ مُستَقِيماً فَاتَّبِعُوه‌ُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُل‌َ فَتَفَرَّق‌َ بِكُم‌ عَن‌ سَبِيلِه‌ِ انعام‌ آيه 154.

258

]

(آیه 19)- در پایان این بحث اشاره‌ای به تمام هشدارها و انذارهای گذشته کرده، می‌فرماید: «این هشدار و تذکری است» (ان هذه تذکرة).

شما در انتخاب راه آزاد هستید، «پس هر کس بخواهد (هدایت شود و طالب سعادت ابدی باشد) راهی به سوی پروردگارش برمی‌گزیند» (فمن شاء اتخذ الی ربه سبیلا).

اگر پیمودن این راه از طریق اجبار و اکراه صورت گیرد، نه افتخاری است، نه فضیلتی، فضیلت آن است که انسان با اراده و اختیار خود این راه را انتخاب کرده، و بپوید.